Jak strefa wolnego słowa o czymś informuje to możemy się spodziewać wszystkiego tylko nie, choćby udawanej, obiektywności. Weźmy na przykład newsy na temat nowych spotów wyborczych kandydatów na Prezydenta. Gdy informacja dotyczy kandydata właściwego entuzjazm i wazelina wycieka z każdego akapitu, począwszy od samego nagłówka:
Po długiej litanii pochwał i egzaltacji nad kunsztem sztabu wyborczego oraz ogólnej zachęty do oddania głosu na jedynego słusznego kandydata redaktorzy niezależni dopełniają swój dziennikarski obowiązek odsyłając myślących samodzielnie czytelników do obejrzenia wychwalanego filmiku. Ba, nie tylko odsyłają co wręcz umieszczają spot we własnej “niezależnej” TV i eksponują go na każdym możliwym kroku:
Zupełnie inny obraz relacji objawia się, gdy informacja dotyczy kandydata niewłaściwego (czyli każdego innego niż ten właściwy). Okazuje się, że premiera pierwszego spotu wyborczego urzędującego Prezydenta to doskonała okazja by pokazać tym samym, wciąż myślącym samodzielnie, czytelnikom jak bardzo beznadziejny jest każdy film, nie promujący kandydata właściwego:
Relacja obfituje oczywiście w liczne niepochlebne opinie krytyków na temat filmu. Co prawda owi “miażdżący” spot Prezydenta “internauci” okazują się być w głównej mierze aktywnymi w sieci dziennikarzami Gazety Polskiej, z niepokornym Samuelem Pereirą na czele, ale kto by się tam przejmował takimi szczegółami, gdy chodzi o szerzenie “prawdy”:
Co ciekawe, news o tym rzekomo żenującym produkcie sztabu wyborczego Bronisława Komorowskiego, choć okraszony licznymi grafikami i zrzutami ekranu, wydaje się mieć jedną oczywistą wadę z punktu widzenia warsztatu dziennikarskiego, mianowicie brak w nim odnośnika do samego spotu. Czyżby redakcja biuletynu partyjnego obawiała się, że po obejrzeniu wyśmianego materiału myślący samodzielnie mogliby mieć odmienne zdanie niż zaprezentowany przekaz dnia, albo o zgroza… zastanowić się nad oddaniem głosu na kandydata innego niż właściwy?
